کد مطلب:27979 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
788. اُسد الغابة - به نقل از عبد الأعلی بن عدی -:روز غدیر خم، پیامبر خدا علی بن ابی طالب علیه السلام را فرا خواند و او را معمّم نمود و سر عمامه(دستار) را از پشتش آویخت.[3]. 789. الأمان - به نقل از عبد اللَّه بن بُسر -:روز غدیر خم، پیامبر خدا به دنبال علی علیه السلام فرستاد و او را مُعمَّم كرد و [ دنباله] عمامه را از میان شانه هایش آویخت و گفت:«پروردگارم مرا در جنگ حُنین با فرشتگانی این گونه تأیید كرد. آنها سر عمامه هایشان را آویخته بودند».[4]. 790. امام زین العابدین علیه السلام:پیامبر خدا با عمامه «سحاب» خود، علی بن ابی طالب علیه السلام را مُعمَّم كرد و آن را از جلو و پشت سر، فرو هشت. سپس گفت:«رو كن». پس رو كرد. سپس گفت:«پشت كن». او برگشت. پس گفت:«فرشتگان، این گونه نزد من آمدند» و سپس گفت:«هر كه من مولای اویم، علی مولای اوست. خدایا! هركه را دوستش می دارد، دوست و هركه را دشمنش می دارد، دشمن بدار! هر كس یاری اش می دهد، یاری اش ده و هر كس او را وا می نهد، وا بنه!».[5]. 791. الأمان - به نقل از عبد اللَّه بن بُسر -:روز غدیر خم، پیامبر خدا علی علیه السلام را معمّم كرد و سر عمامه را از میان شانه هایش آویخت و گفت:«پروردگارم مرا با فرشتگانی این گونه تأیید كرد». سپس دست او را گرفت و گفت:«ای مردم! هر كه من مولای اویم، این علی مولای اوست. خداوند، دوستدارش را دوست بدارد و دشمنش را دشمن!».[6]. ر. ك:ص 293 (خاطرات امام علی). الغدیر:293 - 290/1.
787. امام علی علیه السلام:روز غدیر خُم، پیامبر خدا مرا با عمامه ای(دستاری)[1] سیاه كه دنباله آن روی شانه ام قرار داشت، مُعمَّم كرد.[2].